Prentje bij het 25 jarig huwelijk.
"Laat de kinderen tot mij komen..."
...ze hadden er 15!
en 52 kleinkinderen.
Achterzijde.
Deze foto van de stamouders Delahaye-Beckers zat ook in het Album van Heeroom Jozef uit 1965. Tussen de losse foto's in het familiearchief bevatte deze foto (formaat: 5x7,5 cm.) op de achterzijde de volgende tekst:1 mei 1946.
Lieve Josef.
Hoe zit het, heeft den Boij de koffie klaar. We zijn over gekomen om een heerlijk bakske troost met voor Vader een dikke sigaar en voor Moeder een lekkere sinaasappel of een Mango of een lekker stukje taart. Onze gevel vertoont nog de sporen van de gruwelaar aan het hoekje van de muur was een granaatsplinter gevallen en het donker raam is van hout maar geen nood. We zijn vrij.
Deze tekst gericht aan broer Jozef levert een aantal vragen, maar ook enkele antwoorden op.
Den Boij zal de bediende bij de Heeroom (Jozef) in de missie zijn.
We zijn overgekomen heeft betrekking op een dan niet meer thuiswonend kind, die voor vader een dikke sigaar meebracht en voor moeder een sinaasappel, een mango of een stukje taart. Een heerlijk bakske troost is, zoals wel bekend, een heerlijk bakske koffie.
Er is sprake van 'onze' gevel en we zien het huis aan de Stationsstraat. Bij 'onze' gevel moet je dan toch meer denken aan iemand die daar nog woonde. Twee ramen zijn dichtgemaakt met een zwarte plank. Op de hoek van het huis zie je een witte plek, waar de gevel hersteld is. Er was daar vlakbij bij de bevrijding van Limburg in 1944 een granaat gevallen.
De 'gruwelaar' is vanzelfsprekend Hitler. We zijn vrij, de Tweede Wereldoorlog is ten einde. Zuid-Limburg was bevrijd in september 1944. De Tweede Wereldoorlog was in Nederland pas in 1945 afgelopen. Op 5 mei 1945, dus een jaar voordat dit briefje geschreven werd, ondertekenden de Duitsers de capitulatie.
De vraag is wie heeft deze foto gemaakt en wie van tekst voorzien? Tussen foto (1944?) en tekst (1946) kan ook een hele tijd zitten. Je laat ramen die kapot zijn toch niet twee jaar dicht zitten met een plank.
Het handschrift kan van oma zijn (er bestaat een briefje geschreven door haar met vergelijkbaar handschrift), hoewel ze de foto niet zelf gemaakt zal hebben, aangezien ze er zelf op staat. Als ze de tekst zelf geschreven zou hebben zal ze toch niet 'voor Moeder' schrijven, eerder 'voor mij'. Ook deze foto vertoont een 'afwijking' in de lens ten opzichte van de zoeker, net als enkele andere foto's in het familie-archief, dus gemaakt met hetzelfde toestel. Hier wordt geschreven Josef, terwijl hij officieel Jozef heette. Zou een moeder zo'n 'fout' maken? Ja dus, gezien andere teksten.
Als fotografe komt als eerste oudste dochter May in aanmerking. Zij was in 1946 al 12 jaar getrouwd, had al 4 kinderen (haar 4e kind Thérèse was op 16 maart 1946 geboren) en woonde niet meer in Klimmen. Er bestaat een groepsfoto waar zij niet op staat, haar man Wiel Hoen wel. Zij maakte wel meer én vaker foto's.
Er zijn enkele foto's uit 1936, 1937 en 1938 waarop aanwijzingen staan wie de fotograaf/grave zou kunnen zijn, zoals: "Ik heb dat zo genomen om der Pap erop te krijgen". "Ik had een geelfilter moeten hebben bij deze scherpe weerkaatsing en die nogal sterke zon". "Onze Wiel en Onze Ger". "Eigen gemaakte foto achter ons huis". "Eigen foto achter in de weide". "Genomen en vergroot uit een heel kleine foto". Vraag blijft wie is "ik". Dat is dus zo goed als zeker oudste dochter May, die haar man 'onze Wiel' noemt. Onze Ger is haar broer Sjir/Gerard.