Als de dijken breken komt half Nederland onder water te staan. En dan zijn er nog steeds historici die de transgressies ontkennen!
Het feit dat de boeken van Albert Delahaye zelfs in het derde millennium nog steeds verzwegen worden, bevestigt de onwetenschappelijke houding van de historische wereld en vormt een gelijk van Delahaye. Waar men het niet mee eens is, of wat niet weerlegd kan worden, wordt verzwegen. Dit negeren bespaart de historici de moeite om in te hoeven gaan op de feiten en argumenten die hun ongelijk aantonen en waarmee het overtuigend van Delahaye dubbel bevestigd wordt.
Zelfs in de meest recente historische studies kom je de naam van Delahaye niet tegen in de literatuuropgave. Het getuigt van de beperktheid van deze studies en de beperkte waarde ervan. Ze zijn niet gebaseerd op alle historische gegevens, maar op een deel daarvan. Als je bevindingen van Albert Delahaye (ongelezen?) terzijde schuift getuigt het van weinig wetenschappelijk inzicht en werk. Het is juist de bedoeling van wetenschap de bevindingen die jouw argumentatie tegenspreken, op een wetenschappelijke wijze te weerleggen. Niet door ze slecht te ontkennen of af te doen als 'onzin', maar ze met argumenten te weerleggen. En dat laatste is ten aanzien van de opvattingen van Delahaye nooit gebeurd. Daarmee wordt zijn gelijk eveneens aangetoond: "de geleerde heren schuiven mijn werk terzijde, zonder van de inhoud kennis genomen te hebben".
"Ad fontes", terug naar de bronnen is het volgende gelijk van Delahaye. Ga uit van de oorspronkelijke tekst en niet van wat historici ervan gemaakt hebben. Geef ook de gehele tekst en vooral de context en niet slechts die ene zin die jouw opvatting zou bewijzen, zoals in Het Bronnenboek van Nijmegen gedaan is (zie daar).
Iedereen die zich maar iets meer in de geschiedenis verdiept dan wat hij of zij nog van de lagere school weet, is overtuigd van het gelijk van Albert Delahaye.
Steeds meer historici en archeologen komen zelf met nieuwe publicaties die de traditionele opvattingen weerleggen. Langzaam komt men tot de overtuiging dat de traditonele geschiedenis van Nederland zich nooit kan hebben voorgedaan op de plaatsen die men er voor in gedachte had. Het onbewoonbaar zijn van grote delen van Nederland in het eerste millennium sluit die geschiedenis gewoonweg uit.
Zelfs gerenommeerde historici geven Delahaye gelijk. Zie de opsomming bij Citaten en hun eigen bevindingen in het hoofdstuk over de wetenschap.
Waarom steken de oude mythen dan steeds weer de kop op?
"Omdat een mythe sneller wordt ingevoerd, dan opgeruimd" wat het volgende gelijk van Delahaye is.
"Wetenschap is geen invuloefening, maar een avontuur dat noopt tot het inslaan van onbekende paden."
(Bron: J.H.F.Bloemers, p.99). Die 'obekende paden' worden vaak angstvallig vermeden omdat de traditionalisten liefst geen wijzigingen accepteren. Elke wijziging stelt immers hun deskundigheid ter discussie. En discussie ontwijken de traditionalisten liever.
De 'dooddoener' dat de opvattingen van Delahaye niet passen in het algemeen aanvaarde beeld van onze geschiedenis, staat hier dus haaks op. Er zijn teveel argumenten om dat algemeen aanvaarde beeld van onze geschiedenis eens ter discussie te stellen. De boeken van Delahaye, maar ook van anderen, staan er vol mee. Zie onder meer bij Citaten op deze website.
"Ook zijn alle geleerden het met elkaar eens, dan wil dat nog niet zeggen dat ze gelijk hebben".
Opmerking van een docent geschiedenis: "Geschiedenis is het vak dat de meeste leugens bevat".
Iemand die een aantal van die leugens aan de kaak stelt, wordt vervolgens uitgemaakt voor 'charletan' en 'fantast'. Niet hij die de leugens aantoont is een fantast, maar hij die ze in stand wil houden.
In de 13e en met name in de 14e eeuw is er door de Roomse Kerk een omvangrijke handel in relieken en heiligenlevens ontstaan. Op de historische juistheid van al deze kerkelijke producten en opvattingen ten gunste van de inkomsten valt nogal wat af te dingen.
Toch blijven tegenwoordige historici in deze mooie praatjes geloven en doorzien zij niet de hierachter liggende oplichting van goedgelovige katholieken.
Johannes Hus (1369-1415) stelde niet voor niets de wijdverbreide simonie (koop van kerkelijke ambten), de corruptie en de handel in aflaten en relieken binnen de Kerk aan de orde. Zijn scherpe woorden kostte hem uiteindelijk zijn leven. Hij eindigde op de brandstapel .
Na hem zijn er velen geweest die dezelfde mening waren toegedaan, zoals Desiderius Erasmus, Maarten Luther en Johannes Calvijn. Zij stelden elk op eigen wijze de grote misstanden en de handel in aflaten en relieken aan de kaak.
Veel nooit bestaande heiligen, valse relieken en talloze wonderverhalen zijn omwille van de opbrengsten van goedgelovige pelgrims in omloop gebracht. Ook relieken van St.Willibrord en St.Bonifatius die in de loop der jaren zijn "uitgedeeld" zijn aantoonbaar vals.
Wie daarin blijft geloven, is wel erg goedgelovig en zal ook wel blijven geloven in alle mooie verhalen in de historische geografie van Nederland, waarbij St.Willibrord en St.Bonifatius een onmogelijk missiegebied hadden dat reikte van Noord-Nederland tot in Luxemburg (Willibrord) of zelfs Zuid-Duitsland (Bonifatius).
Blijkbaar lezen de historici elkaars werk ook niet. Anders zouden zij heel anders oordelen over het werk van Delahaye. Zij weten blijkbaar niet dat zelfs behoudende historici als Bogaers, Post, Stolte, Leupen, Hugenholtz, Van Es, Blok, Gysseling e.a. het vaak niet eens zijn met elkaars. En Leupen is helemaal het toppunt van marchanderen met geschiedenis. Blijkbaar kent hij zijn eigen werk niet eens. Lees een wat hij schrijft over Philips van Leyden (zijn stokpaardje en promotie) en wat anderen daarvan vinden. Zie bij Leupen.
De geschiedenis in het eerste Millennium vanaf de Romeinse tijd staat nog steeds ter discussie. Over veel zaken is men het onderling totaal oneens.
Wie meent dat de Nederlandse geschiedenis bestaat uit eenduidige en vaststaande feiten, kent de ware geschiedenis niet.
Wees ook niet goedgelovig: zoek zelf de bron en kijk zelf na wat in een tekst geschreven is. Je staat soms versteld van het fout of onvolledig citeren of vertalen.
|
In zijn boek 'Vlaanderen in het eerste millennium' geeft de Vlaamse auteur en historicus Joël Vandemaele Albert Delahaye op alle punten gelijk. Twijfel je aan de visie van Delahaye? Lees dan dit boek en je komt vanzelf tot 'de ware kijk' op de geschiedenis van de Nederlanden in het eerste millennium!
Het eerste en meteen het grootste gelijk van Albert Delahaye is dat er met de traditionele vaderlandse geschiedenis heel wat mis is en er een grote verwarring bestaat en altijd bestaan heeft. Dat wordt ook erkend door tal van historici. Zie daarvoor bij Citaten. Zelfs zijn meest felle opponenten geven hem op belangrijke punten gelijk; moeten hem wel gelijk geven zoals uit eigen onderzoek blijkt. Er is heel wat onzin geschreven over de oudste geschiedenis van veel plaatsen in Nederland. De hele 'vaderlandse' geschiedenis vanaf Julius Caesar zal opnieuw bestudeerd moeten worden.
Vaststaande traditionele opvattingen worden momenteel ook door hedendaagse historici los gelaten, ook al vindt Ad Maas dat "de opvattingen van Delahaye over de Romeinse tijd in de Lage Landen hun overtuigingskracht grotendeels hebben verloren". Grotendeels? Dus niet helemaal? Welke delen wel en welke dan niet?
In SEMafoor (zie daar) wordt "kopij conform of in de lijn van het werk van Delahaye teveel herhaling van zetten gevonden en het karakter krijgen van een strijd om het gelijk. Het krijgt dan ook het nadeel van de twijfel. De uitdrukking 'nadeel van de twijfel' geeft de wijziging in het beleid van SEM goed weer. Het feit dat de visie van Delahaye op de Romeinse periode in de Lage Landen over het algemeen met goede argumenten werd en wordt afgewezen, betekent overigens niet automatisch dat zijn opvattingen over de periode van de vroege Middeleeuwen ook sneuvelen. Kern van de zaak is dat archeologisch onderzoek steeds meer de visie van Delahaye ondergroef, door een zekere bevestiging van locaties en wegen op de Peutingerkaart in Nederland en Duitsland en het ontbreken van archeologische bevestiging daarvan op de door Delahaye geïndiceerde wegen in Noord-Frankrijk. Kernstuk daarin was eigenlijk wel dat aangetoond moet worden dat de Rijn niet de Rhenus van de klassieken zou zijn.
Maar is dat ook zo? Gezien de onderstreepte woorden in de letterlijke citaten hierboven blijkbaar toch niet helemaal zeker en vaststaand. Maar bestaat wetenschap niet uit twijfel en herhaling van zetten en een strijd om gelijk? Bovendien worden aan die herhalingen elke keer nieuwe argumenten toegevoegd. Lees de artikelen (te vinden op SEMafoor.info) er maar eens op na.
Het ontbreken van archeologische bevestiging van Romeinse wegen in Noord-Frankrijk kunnen we het best als 'achterstand in informatie' kwalificeren. Die wegen zijn wel degelijk aangetoond en zelfs in een hoeveelheid die de ene weg in Nederland in het niet doet verzinken. Zie het kaartje hiernaast (klik op de kaart voor een vergroting). Al deze wegen zijn archeologische aangetoond en vastgesteld. Zie de website Le réseau routier gallo-romain dans le nord de la Gaule.
Overigens is van die ene weg in Nederland nooit vastgesteld dat het de weg van de Peutingerkaart is. Op grond van de gegeven afstanden op de PK moet je al de conclusie trekken dat die weg niet overeenkomt met die weg in Nederland, waar overigens maar enkele stukjes van terugevonden zijn. Ook is van geen enkele plaats in Nederland ooit de Romeinse naam aangetoond dan alleen met de Peutingerkaart. Was het niet Willem Bruijnesteijn die stelde dat 'de namen langs de bovenste Patavia-route geen van alle slaan op een Romeins fort?' Ook hier weer ondergraving van de traditionele opvatting.
De opmerking dat aangetoond moet worden dat de Rijn niet de Rhenus zou zijn is ook als 'achterstand in informatie' te beschouwen. Delahaye heeft immers met liefst 128 teksten aangetoond dat met de hierin genoemde Renus niet de Rijn bedoeld kan zijn. Er zijn enkele keiharde niet te weerleggen bewijzen dat de klassieke Renus in Noord-Frankrijk stroomde. Zie bij Renus. Vragen daarbij zijn: Stroomt de Rijn door het land van de Moriniërs? Kun je vanaf de monding van de Rijn Engeland zien? Zie zijn boeken. Zoveel teksten van klassieke schrijvers dat de Renus opgevat moet worden als de Nederlands/Duitse Rijn, heb ik nooit gelezen. De overtuiging dat de Renus niet de Rijn is hadden andere historici in het verleden ook al en kwamen dan met de dooddoener dat de schrijver zich hier vergist moet hebben of met de berichten zijn verwarrend, minder begrijpelijk, onduidelijk of verwrongen overgeleverd. Enkele historici maakte er dan de Waal of zelfs de Maas van, omdat dat beter paste bij de tekst.
We zouden de 'Renus=Rijn overtuigers' ook enkele tegenvragen kunnen stellen: Toon eens aan dat de Germaans-Romaanse taalgrens op de Rijn lag? Toon eens aan dat Gallia Belgica tot aan de Nederlandse Rijn rijkte? Toon eens aan dat je vanaf Katwijk (de monding van de Rijn) Engeland kunt zien?
Nu zijn de opvattingen van Delahaye zeer omvangrijk en hebben ze ook gevolgen voor de Middeleeuwen. Als Ad Maas stelt 'dat het overigens niet automatisch betekent' geeft hij daarmee indirect aan dat de opvattingen over de Romeinse tijd, die onlosmakelijk met de Middeleeuwen verbonden zijn, niet automatisch afgewezen kunnen worden. Neem als voorbeelden 'de taalgrens' en 'waar je de overkant ziet'. Dat heeft consequenties voor de Romeinse periode (waar stroomde de Renus uit, waar woonden de Bataven?), maar ook voor de MIddeleeuwen (waar kwam St.Willibrord aan land?). Delahaye accepteerde de Romeinse aanwezigheid in Nederland volkomen. Echter de naamkaartjes die aan de plaatsen bevestigd werden bestreed hij op goede gronden. En wat doen nu hedendaagse onderzoekers? Juist, zij twijfelen nog meer dan Delahaye ooit deed. De visie van Stijn Heeren bleek voor SEM mede de aanleiding voor een koerswijziging te zijn. Maar is de visie van Heeren zaligmakend en feilloos? En was het niet Stijn Heeren die van Castra Herculis niet Arnhem, maar Nijmegen maakt? Opmerkelijk is dan dat Heeren in zijn proefschrift (Romanisering van rurale gemeenschappen in de civitas Batavorum) opmerkt dat een duurzame romanisering was in dat gebied (bedoeld wordt de Betuwe) niet gekomen. Daarvoor moeten we ten zuiden van de taalgrens zijn, stelt hij. En dat is nu niet precies wat Albert Delahaye altijd beweerd heeft. Het is overigens vergelijkbaar met wat D.P.Blok (zie daar) stelde dat de wijziging in benamingen van regeringsjaren alleen ten zuiden van de taalgrens te verklaren is. Delahaye krijgt hier van Heeren gewoon vierkant gelijk.
|
Enkele andere opvallende opvattingen van Stijn Heeren (en anderen) die het gelijk van Delahaye bevestigen, zijn:
Stijn Heeren en Jan Verhagen stellen doodleuk dat Romeins Nijmegen niet Noviomagus heette, maar Castra Herculis, dan was het dus niet Arnhem.
Stijn Heeren is er nu van overtuigd dat de Betuwe te klein is om zoveel Bataafse legionairs te leveren. Delahaye wist dat al in 1965!
Ook is hij er niet langer van overtuigd dat de Rijngrens door invallen van Germanen bedreigd werd en verloren ging. Maar de Rijngrens was toch een bewaakte transportroute? Zie daar.
Dat de ontvolking kwam door deportatie van volksstammen wordt door Heeren zonder bewijs beweerd. Was het dan toch niet omdat men natte voeten kreeg? Hoe komt de Brittenburg dan zo ver in zee? En Romeinse relicten tot wel 6 meter onder het maaiveld?
Jona Lendering stelt dat Lugdunum Batavorum niet Leiden was, maar Katwijk of de Brittenburg (er is nog keuze!).
En Levefano heeft niets met Wijk bij Duurstede te maken.
De Patabus van de Peutingerkaart was de Maas en niet de Waal.
Het Noviomago in het Itinerarium Antonini was niet Nijmegen, maar Neumagen.
Willem Bruijnesteijn noemt op zijn website de plaats op de PK onder Nijmegen Cevelum en niet Ceuclum!
Willem Bruijnesteijn stelde dat 'de namen langs de bovenste Patavia-route geen van alle slaan op een Romeins fort?', waarmee hij de traditionele opvattingen ondergraaft.
De vele verschillende opvattingen over de PK (zie daar) geven evenzovele keren het gelijk van Albert Delahaye aan.
We kunnen deze lijst nog aanvullen met veel voorbeelden. Zie daarvoor de recente publicaties.
|
De verdienste en betekenis van Albert Delahaye is dat hij de macht van die beroeps historici, ondanks alle tegenwerking, heeft doorbroken. Sindsdien zijn er meerdere 'in consensus aanvaarde zekerheden' aan het wankelen gebracht en herzien, ook door andere onderzoekers. Zie bij de wetenschap.
Gelijk heeft Albert Delahaye zeker met de deplacements historiques waardoor Nederlandse plaatsen een geschiedenis kregen die niet van hier was. Deze historische verplaatsingen waren het gevolg van de deportaties van de Saksen door Karel de Grote naar Noord-Duitsland, de vlucht voor de Noormannen naar het oosten en de immigratie naar Nederland ten behoeve van de ontginningen. Al deze volksverplaatsingen gingen van zuid naar noord. Deze verplaatse bevolking nam zijn geschiedenis vanuit de oude streek mee naar het nieuwe woongebied, wat voor de huidige verwarring heeft gezorgd.
Nu aangetoond is dat er altijd verwarring heeft bestaan tussen Noviomagus-Nijmegen en Noviomagus-Noyon, een verwarring die aanvankelijk glashard ontkend werd, zullen alle teksten met vermelding van Noviomagus, Trajectum, Dorestad e.d. opnieuw bestudeerd en ingedeeld moeten worden naar waarheid of mythe voor Nederland. Dan zullen heel wat teksten die men altijd voor Nederland claimde terug naar Frankrijk verhuizen, waar overigens veel teksten altijd al gehanteerd werden voor haar geschiedenis.
Wees niet goedgelovig: zoek zelf de bron en kijk zelf na wat in een tekst geschreven is.
Je staat soms versteld van het fout of onvolledig citeren of vertalen.
Het volgende gelijk is dat het bestrijden van de vooringenomenheid en verbolgenheid van de professionele historici het grootste probleem is bij het oplossen van de verwarring. Het eigen belang en de reputatie van historici en archeologen gaat blijkbaar boven de historische waarheid.
De Nederlandse traditionele opvattingen van de geschiedenis in het eerste millennium zijn onhoudbaar. Er zijn te veel zaken die onjuist zijn, wat ook al aangetoond wordt doordat de historici zelf verschillende opvattingen en interpretaties hanteren. Zie bij twijfel en verschil van inzicht en citaten.
Juist de historici en archeologen die hem zo fel bekritiseerden tonen met hun eigen opvattingen en uitspraken al aan dat er van een eenduidige geschiedenis nooit sprake is geweest. Op veel punten bestreden en bestrijden zij elkaar. Daarmee geven ze Delahaye gewoon gelijk, al (h)erkennen zij dat niet.
Uit alles blijkt dat er geen eenduidige en algemeen aanvaarde geschiedenis van Nederland bestaat of ooit bestaan heeft. Voor de Romeinse plaats Castra Herculis (zie daar) kent men liefst 24 verschillende locaties in Nederland. Allemaal "bewezen". Dan zijn er toch minstens 23 onjuist! Wellicht is die 24e ook fout en is het toch de plaats Arleux in Frankrijk.
Er is altijd twijfel en verschil van inzicht geweest over veel historische vraagstukken. Wie dit ontkent, kent de feiten niet en dient zich van elke kritiek op de bevindingen van Delahaye te onthouden.
De historische wereld was lange tijd een gesloten bolwerk, verdedigd met titels en professoraten. Nieuwe inzichten werden niet geaccepteerd door de 'gevestigde orde', ook al spreken de nieuwe bewijzen voor zich. Zo bleven en blijven de oude fabes en mythe voortbestaan. Het is zeker de verdienste van Albert Delahaye dit bolwerk te slechten, ook al werd hij aanvankelijk weggehoond en belachelijk gemaakt.
Langzaam begint in historisch Nederland het besef door te dringen dat de traditionele opvattingen onjuist zijn. Steeds meer serieuse historici komen in hun publicaties met andere zienswijzen die daarmee het gelijk van Albert Delahaye onderschrijven. Soms hebben ze daarmee niet eens door dat ze het gelijk van Delahaye bevestigen.
Zo komt Annemarieke Willemsen in haar boek over de "Gouden Middeleeuwen" tot enkele opvallende bevindingen die het gelijk van Albert Delahaye onweerlegbaar aantonen. Haar opvattingen over Nederland in de Merovingische tijd lijken wellicht opzienbarend, maar bevestigen slechts de onmogelijkheid van de traditionele opvattingen, wat Delahaye altijd al aangegeven heeft.
Willemsen toont op archeologische gronden aan dat:
de traditionele etnische indeling in Friezen, Franken en Saksen in Nederland archeologisch niet te bewijzen is (o.a. p.12 en 138); Daarmee zet ze een dikke streep door alle verhalen en publicaties die traditioneel op deze indeling van Friezen, Franken en Saksen zijn gebaseerd. Ook op grond van schriftelijke bronnen is deze indeling en opvatting nooit bewezen. Veel boeken kunnen bij het oud papier, zoals het boek 'Romeinen, Friezen en Franken in het hart van Nederland' van W.A.van Es.
de grote volksverhuizingen zich nooit hebben voorgedaan (p.8 en 192). Hetzelfde werd al enkele decennia eerder als mythe naar het rijk der fabelen verwezen. In 'Archeologie in de praktijk' (Van Dishoek, 1985) stelt K.J.Steehouwer: "Sinds twee decennia wordt deze volksverhuizingshypothese echter niet algemeen meer geaccepteerd. Men gaat er nu vanuit dat de veranderingen in materiële cultuur in essentie werd veroorzaakt door een verandering in techniek of mode. De bevolking veranderde daarbij niet of nauwelijks van samenstelling".
met veel (alle?) Middeleeuwse relieken van heiligen is veel gerommeld. Ze komen qua datering niet overeen met de legendes;
Maastricht wordt als enige stad met een continuïteit genoemd (p.140). Opvallend is dat zij Nijmegen NIET noemt als oudste stad;
"Wat in ieder geval niet klopt: het wijd verspreide beeld dat heel Nederland "heidens was, dat er dan missionarissen komen en dat heel Nederland christelijk wordt". "Ook niet juist is het idee dat iedereen christen was behalve de 'opstandige Friezen". (letterlijke citaten p.139);
Opvallend is hoofdstuk 8 (v.a. p.129) over 'Regio, volk, koninkrijk'. Daarin worden enkele uitspraken gedaan die Albert Delahaye volkomen gelijk geven. Enkele citaten zijn: "in een groot gedeelte van het lage land kon niet worden gewoond"; "de bevolkingsafname na de Romeinse tijd" (wordt door Willemse bevestigd); "dit waren op het water gerichte samenlevingen" (dus vissers en geen landbouwers, waarvoor geen tienden geheven werden, ook in Wijk bij Duurstede?); "de relatie tussen de diverse vroegmiddeleeuwse grafvelden en nederzettingen is echter nog altijd moeilijk vast te stellen".
Het grootste gelijk heeft Albert Delahaye inmiddels gekregen door aan te tonen dat er wel degelijk sprake is van twijfel en verwarring in de traditionele geschiedenis van Nederland. Deze twijfel en verwarring werd aanvankelijk door de 'gevestigde historici'*) ontkend en fel tegengesproken. Zelfs prof.dr.F.W.N.Hugenholtz (zie daar) moest uiteindelijk erkennen dat er wel degelijk sprake was van twijfel en verwarring ten aanzien van Noviomagus. Eerder had hij nog gesteld over het paleis van Karel de Grote in Nijmegen 'dat hoeven we toch niet te bewijzen?' Het was blijkbaar ook nooit bewezen, maar altijd maar op onjuiste veronderstellingen aangenomen.
Het volgende gelijk is dat historici nu eens zelf aan het nadenken zijn gegaan en met hun -eveneens van de traditie afwijkende- opvattingen voor de dag durven te komen. Ze laten zich niet langer meer 'afblaffen' door de 'gevestigde historici' die hun kennis slechts baseren op de naschrijverij. Wat anders is geschiedenis studeren dan herhalen wat al eens geschreven is? Het tijdperk van de klakkeloze naschrijverij moet gaan verdwijnen. De Studiekring Eerste Millennium (SEM) voortgekomen uit de Stichting Albert Delahaye, is daarvan een direct gevolg. Ook daar houdt men niet langer vast aan veel traditionele opvattingen.
Het derde gelijk van Delahaye is dat zijn bevindingen ook door de 'gevestigde historici' worden erkend, al geven zij dat niet volmondig toe en doorzien ze blijkbaar de consequenties van hun bevindingen niet. De voorbeelden daarvan staan hieronder.
Op het eerste en belangrijkste uitgangspunt van zijn studie, namelijk dat de Karolingische traditie in Nijmegen vals is, heeft Albert Delahaye al volledig gelijk gekregen. Er is geen zinnig historicus meer die nog beweert dat Karel de Grote een palts of paleis in Nijmegen had.
De kapel op Het Valkhof werd altijd gepresenteerd als de Karolingische kapel. Het opschrift bij deze kapel is sinds kort veranderd. Er staat nu te lezen: "Het oudste nog bewaard gebleven Burchtonderdeel is de Sint-Nicolaaskapel, meestal foutief Karolingische kapel genoemd. Deze is omstreeks 1000 naar het voorbeeld van Karel de Grote's hofkapel te Aken gebouwd.". Deze laatste zin bevat meteen weer een nieuwe mythe, ofwel een onbewezen opvatting. Vergelijk zelf eens beide gebouwen. Hoezo 'naar voorbeeld' gebouwd?
In 1954 beweerde men nog bij hoog en laag dat dit een Karolingische kapel was. Op basis van zijn eerste artikel in 1954: "Heeft de burcht van Karel de Grote op het Valkhof of in het Rijkswoud gestaan" (De Gelderlander, 29 juli 1954) en de vele artikelen die daarop volgde, is Albert Delahaye verketterd en in de ban gedaan. In Nijmegen werd het leven hem zo zuur gemaakt op het gemeentearchief, dat hij moest vertrekken. Koolstof onderzoek heeft inmiddels aangetoond dat deze kapel van ná het jaar 1000 is. Het jaar 1085 dat Albert Delahaye altijd hanteerde op grond van de geschreven bronnen, zal wel het juiste zijn. Immers daarvoor was St.Nicolaas, de patroonheilige van deze eerste parochiekerk van Nijmegen, nog onbekend.
*) Onder 'gevestigde historici' worden degenen verstaan die geschiedenis hebben gestudeerd aan een universiteit en daarin werkzaam zijn. Zij zijn geschoold in de 'algemeen aanvaarde standpunten' van de vaderlandse geschiedenis. Vaak blijken zij niet eens op de hoogte van afwijkende standpunten en van Albert Delahaye hebben ze ook te vaak al helemaal niet gehoord, laat staan zijn opvattingen bestudeerd. Zij baseren hun 'mening' dus op halve waarheden.
Archeologisch en historisch onderzoek toont aan:
- Er is nooit een sluitend en overtuigend bewijs geleverd waardoor alle opvattingen van Albert Delahaye in één pennestreek van tafel kunnen, sterker....
- ....uit vele honderden citaten (dat zijn er nu al meer dan 400: zie daar) tonen aan dat de traditionele opvattingen niet langer houdbaar blijven. Ze tonen onweerlegbaar steeds het gelijk van Delahaye aan.
- Het stadskernonderzoek in Nederland en het erbij geconstateerde continuïteitsprobleem sluiten ten enen male uit dat er tussen de 7e en 9e eeuw in Nederland diverse predikers hebben rondgelopen. (Bronnen: Westerheem 1985 en Ontspoorde Historie). De hier bedoelde predikers zijn naast St.Willibrord en St.Bonifatius, ook St.Ludger, St.Lebuinus, St.Gregorius, St.Albricus, St.Willehad, St.Thiatardus, St.Rixfridus, St.Hermacarius, St.Alfricus, St.Hegihardus, St.Hungerus, St.Odilbaldus en St.Radbodus die allemaal in dezelfde streek missioneerden en net als de eerst genoemden ook onder de Friezen missioneerden.
- Enkele opvallende herzieningen in de geschiedenis van het eerste millennium halen de opvattingen van J.E.Bogaers en B.H.Stolte onderuit. En juist deze twee 'historici' waren de felste tegenstanders van Albert Delahaye.
- J.E.Bogaers en B.H.Stolte reageerden als eersten fel op de bevindingen van Delahaye. En juist van hen wordt hun ongelijk tegenwoordig steeds nadrukkelijker aangetoond. B.H.Stolte (zie daar) wordt in Het Bronnenboek van Nijmegen niet eens meer genoemd of geciteerd. Zijn opvattingen zijn achterhaald, wat men ook in Nijmegen erkent. En J.E.Bogaers (zie daar) heeft al eerder geschreven en dus (h)erkend dat Romeins Nijmegen slechts uit vraagtekens bestaat.
- Behalve Bogaers en Stolte waren ook andere historici het steeds oneens met elkaar op zeer cruciale punten. Het is dan ook onbegrijpelijk dat ze zo tegen Albert Delahaye ageerden, die slechts hun onderling ongelijk aantoonde.
- Ook Maurits Gysseling (zie daar) een van de felste opponenten van Albert Delahaye geeft hem menig keer gelijk. Ook al noemt hij alle toponymen van Delahaye fout, maar de Schelde is wat hem betreft toch ook de Renus, waarmee hij een van de belangrijkste opvattingen van Delahaye onderschrijft.
- "In feite is het niet absoluut zeker dat de plaatsen waaraan een Romeinse naam gegeven is, ook werkelijk zo heetten". (Bron: Onder onze voeten). Eindelijk begint in historisch Nederland het besef door te dringen dat er sprake is van een ruim aantal misvattingen.
- De Rijn was geen verdedigingsgrens maar een bewaakte transportroute. Zie verder bij Archeobrief, maart 2008. Deze opvatting wordt inmiddels ook gedeeld door Westerheem en de Vereniging Oud Utrecht.
- Recent onderzoek toont aan dat de Waal en de IJssel in de Romeinse tijd nog niet bestonden. Hoezo was de Waal de Patabus van de Peutingerkaart en de IJssel de "oostelijke" mond van de Renus? Tussen Rijn en IJssel lag dus ook niet de gracht van Drusus. Zie verder bij H.Berendsen en De Gelderse IJssel.
- Julius Caesar is nooit in België geweest (en dan al helemaal niet in Nederland). Zie verder bij prof.H.Thoen.
- In de tijd van de Franken, Friezen en Saksen was Nederland één groot moeras- en waddengebied. Zie verder bij Transgressies, bij Nederland is een immigratieland, bij Amersfoort en bij Zutphen waar de problematiek van overstroomd Nederland aan de orde komt.
- In de tijd van St.Willibrord was er geen bewoning in Utrecht. Zie verder bij Citaten.
- Het opgravingsverslag van Wijnaldum toont aan dat de meesten van de 955 Friese terpen van na het jaar 1000 zijn en dat er van een 'koningsterp' in het geheel geen sprake is. Ook hier krijgt Albert Delahaye weer gelijk daar hij altijd beweerde dat het machtige volk van de Friezen die vele eeuwen tegen de Romeinen en Franken vochten, nooit op die paar terpen in Friesland gewoond konden hebben.
- De aankomstplaats van St.Willibrord op het vasteland was niet Katwijk, maar de Frans-Vlaamse plaats Gravelines.
- De oudste St.Willibrorduskerken in Nederland stammen uit de 12de eeuw en niet uit de 8ste eeuw. Prof.dr. A.J.A. Bijsterveld.
- "Fries edelman" blijkt een Kroatische krijgsheer. Zie verder bij De Friezen.
- De kruisvorm op de Fibula van 'Dorestad' (bedoeld wordt Wijk bij Duurstede) is zeker niet Christelijk bedoeld. Ook hier krijgt Albert Delahaye dus weer gelijk. Het geeft eerder de vier elementen of windrichtingen aan. Voornamelijk werden deze sieraden door vrouwen gedragen. (Bron: drs. M.Pieters). Zie hierover ook het artikel "De broche van Dorestad opnieuw bekeken".
- De Noormannenschat van Winsum is zo vals als wat! Zie verder bij De schat van Winsum.
- De Noormannen hebben nooit in Nederland geplunderd. Volgens de tentoonstelling over de Vikingen in het Drents Museum was het een vreedzaam handelsvolk. Dat wordt ook gesteld door Museum Dorestad in Wijk bij Duurstede. Daarmee wordt dus erkend dat alle teksten over plunderende Noormannen geen betrekking hebben op Nederland.
- Ook Wijk bij Duurstede is nooit geplunderd door de Noormannen (dus lag daar ook niet het vermaarde Dorestad). Zie verder bij Wijk bij Duurstede
- Het graf van Karel de Grote is niet gevonden in Aken. Zie verder bij Karel de Grote en Aken.
- De "Karolingische" kapel op het Valkhof in Nijmegen stamt uit de 11e eeuw (en er is nooit een steen gevonden van het beroemde paleis van Karel de Grote). Zie verder bij Karel de Grote en Nijmegen.
- "Das Erfundene Mittelalter" van Heribert Illig is een onweerlegbaar bewijs van het gelijk van Delahaye. Zie verder bij Der Phantoomzeit.
Heeft Albert Delahaye dan toch gelijk?
De kern van de zaak:
1. De verwarring tussen Noviomagus/Nijmegen en Noviomagus/Noyon die altijd ontkend werd is nu ondubbelzinnig vastgesteld.
2. Nu die verwarring door Albert Delahaye onweerlegbaar is aangetoond en wel erkend moet worden door de geleerde heren historici (o.a. Hugenholtz en Leupen), dienen alle teksten over Noviomagus opnieuw en onbevooroordeeld gelezen te worden en geselecteerd naar waarheid en mythe.
3. Dan zal de hele geschiedenis uit het eerste millennium opnieuw vastgesteld moeten worden, omdat deze geschiedenis uitging van de onjuiste opvatting dat Nijmegen het klassieke Noviomagus was.
4. Dat nu, heeft Albert Delahaye reeds gedaan, waarvan hij uitvoerig verslag doet in al zijn boeken en dan wint Noyon het op alle punten.
Vanaf de Romeinse tijd heeft men het verkeerde uitgangspunt gehanteerd. Romeins Noviomagus was niet Nijmegen, maar Noyon.
Romeins Utrecht (dat overigens Albiobola heette) was ook niet het Trajectum van St.Willibrord, die dan ook geen bisschop van Utrecht was. Dat laatste wordt ook erkend door Charlotte Broer, historica uit Utrecht. Zie bij Charlotte Broer.
Verleden van Nederland.
In 2008 verschenen het boek "Verleden van Nederland" door Geert Mak, de professoren Piet de Rooy en Jan Bank, journalist Gijsbert van Es en Neerlandicus/historicus René van Stipriaan, en de gelijknamige TV.-serie (gepresenteerd door Charles Groenhuijsen). Hierin worden enkele zekerheden in de traditionele geschiedenis van de Lage Landen (les Pays-Bas los gelaten. Hoewel in het boek en in de TV.programma's het slechts terloopse opmerkingen lijken, hebben deze nieuwe opvattingen grote consequenties. Ze vragen zeker om een nadere uitleg van de schrijvers van het boek en de programmamakers van de TV-serie.
Waar gaat het om?
Op blz.47 in het boek en in de TV.uitzending wordt meegedeeld dat de "Bataven onze voorouders vrijwel zeker niet zijn". Daarmee wordt de traditie die tot dan toe gold, losgelaten en wordt de geschiedenis op zijn kop gezet. Als de Bataven niet onze voorouders waren, wie zijn het dan wel? Waar hebben de Bataven dan gewoond en waar zijn zij gebleven? De uiteindelijke consequentie van deze opmerking is dat de Bataven dan niet in de Betuwe gewoond hebben, waarmee een "zekerheid" in de traditionele opvattingen in de geschiedenis van de Lage Landen (les Pays-Bas wordt losgelaten.
Navraag bij de betreffende programma-makers leverde echter geen verhelderende antwoorden op. "Wij volgen de traditie", "wij hebben daar geen mening over", waren enkele standaard antwoorden die we**) mochten ontvangen. De traditie volgen? Maar dat doen ze juist niet. Geen mening? Waarom beweer je dit afwijkende standpunt dan zo stellig?
**) "We" is de redactie van deze website!
Desgevraagd gaf Geert Mak het nietszeggende antwoord dat hij in zijn boek en in de T.V.serie de traditionele opvattingen volgt. Dat hij dat nu juist niet doet, werd door Geert Mak niet begrepen.
We wachten nog steeds op verdere en inhoudelijke antwoorden en de argumentatie hiervan.
|
De mythen worden in stand gehouden door amateurs die slechts de mythen kennen en niet de historische feiten. De gevestigde historici laten hen begaan met hun fabels en houden zich tegen beter weten in stil en zwijgen in alle talen. Toegeven van hun ongelijk is nu eenmaal geen wetenschappelijke eigenschap.
De verwarring tussen Noyon en Nijmegen.
Het is niet langer houdbaar gebleken, dat het Eiland der Bataven door Julius Caesar genoemd in zijn "De Bello Gallico" overeenkomt met de Betuwe. Mede het totale gemis aan archeologische vondsten stelt Albert Delahaye volledig in zijn gelijk, dat de woonplaats der Bataven niet de Betuwe was, maar in Noord-Frankrijk gelegen heeft. Ook andere historici en archeologen (zie bij "Citaten") geven dat inmiddels volmondig toe. Julius Caesar is nooit hoger geweest dan de taalgrens, die nog steeds op dezelfde plaats ligt. De later vermelde geografica bij Tacitus en Einhard, die dezelfde landstreek in gelijke bewoordingen omschrijven, horen onmiskenbaar ook bij dezelfde Franse landstreek thuis. Juist omdat de vermeende aanwezigheid van de Bataven in de Betuwe, zo sterk geënt was op de teksten van Julius Caesar en schijnbaar een bevestiging vonden in die van Tacitus en Einhard. Deze mythe moet als afgedaan beschouwd worden, evenals de aanwezigheid van Drusus in onze streken. Immers zijn aanwezigheid wordt slechts herleid uit de teksten van Julius Caesar. De consequenties die dit heeft zijn in de boeken van Albert Delahaye duidelijk te vinden. De veronderstelling dat Drusus in 12 vóór Chr, de Friezen in het noorden van Neerland al onderworpen zou hebben, voordat er één Romein in Nederland is geweest, is te zot voor woorden. Deze deductie uit een verkeerde deductie moet naar het rijke land der fabelen verwezen worden. Ook het idee dat de Romeinse Renus overeen zou komen met de Nederlandse en Duitse Rijn, zal losgelaten moeten worden. Vele bibliotheken aan boeken, en niet alleen in Nederland, dienen herschreven te worden.
De juiste lezing is SIGILLUM BURGERIENSIUM DE NUMEGEN. Een historische vereniging is het aan haar stand verplicht deze correctie door inlassing van drie letters (-ERI-) te aanvaarden, zodat vanaf heden het embleem zich historisch verantwoord op tijdschrift, briefpapier en enveloppen presenteert."
De naam van de kapel op het Valkhof!
De Heidense Kapel op het Valkhof.
In Nijmegen weet men echt wel dat Karel de Grote er geen paleis heeft gehad. De eertijdse twijfel is omgeslagen in hedendaagse bevestiging. Ook op de Universiteit weet men dat. Twee simpele feiten geven dat aan. Allereerst ontbrak lange tijd op het standbeeld van de grimmig kijkende ruiter op het Keizer Karelplein de naam van de afgebeelde persoon. Slecht met gevaar voor eigen leven vanwege het rondrazende verkeer op dit verkeersplein, waar elke oversteekplaats naar het parkje ontbreekt, is dit beeld te bezichtigen. Blijkbaar wenst Nijmegen geen bezoekers bij dit standbeeld, dat er sinds 1962 staat, 4 jaar na het verschijnen van het boek "Het mysterie van de keizer Karelstad" van A.Delahaye. Heeft men met gevaar voor eigen leven eenmaal het parkje midden op deze rotonde bereikt, dan moest men maar raden wie die ruiter was. Blijkbaar durfde men er in Nijmegen niet voor uit te komen dat deze ruiter Karel de Grote moet voorstellen en dat hij eigenlijk op Het Valkhof had moeten staan. Maar dat vond men blijkbaar toch een te grote provocatie. Met zijn grimmige gelaatsuitdrukking geeft de ruiter in elk geval beeldend aan, dat hij in de verkeerde plaats staat. Het beeld is komische en past in het grote raamwerk van nationale mythen en illusies. Er staan meerdere van dergelijke beelden in Nederland die geplaatst zijn door niet ter zake deskundigen om een fabel in stand te kunnen houden.
De invallen van de Noormannen