De Northmanni = de Noor(d)mannen.

De grootste mythe die onderuit gehaald wordt. VIKINGEN ZIJN MISSCHIEN NIET WIE WE DACHTEN DAT ZE WAREN, BEWIJST DNA-ONDERZOEK. "De geschiedenis boeken zullen moeten worden bijgewerkt." De geschiedenisboeken schilderen Vikingen meestal af als blauwogige, blondharige, potige mannen die langs de Noord-Atlantische kust varen om te plunderen waar ze ook maar voet aan wal zetten. Hoewel een deel van dat waar kan zijn, draait een nieuwe genetische studie van Viking-DNA een groot deel van deze geschiedenis op zijn kop. In de grootste genetische studie van Viking-DNA ooit hebben wetenschappers ontdekt dat Vikingen - en hun diaspora - in feite veel genetisch diverser zijn dan we misschien dachten en niet noodzakelijkerwijs allemaal deel uitmaakten van een homogene achtergrond. De analyse van de studie laat zien dat deze gemengde afkomst al vóór het zogenaamde Vikingtijdperk plaatsvond, legt Martin Sikora uit, een hoofdauteur van de studie en universitair hoofddocent aan het Centrum voor GeoGenetica, Universiteit van Kopenhagen. "We ontdekten dat Vikingen niet alleen Scandinaviërs waren in hun genetische afkomst, aangezien we genetische invloeden in hun DNA uit Zuid-Europa en Azië hebben geanalyseerd, wat nog nooit eerder is overwogen," zei Sikora. "Veel Vikingen hebben een hoge mate van niet-Scandinavische afkomst, zowel binnen als buiten Scandinavië, wat duidt op een voortdurende genstroom door Europa." In de grootste genetische studie van Viking-DNA ooit hebben wetenschappers ontdekt dat Vikingen - en hun diaspora - in feite veel genetisch diverser zijn dan we misschien dachten en niet noodzakelijkerwijs allemaal deel uitmaakten van een homogene achtergrond. Bij het vergelijken van het DNA-materiaal van meer dan 400 Viking-mannen, -vrouwen en -kinderen van oude begraafplaatsen, vonden onderzoekers bewijs van genetische invloed uit Zuid-Europa en Azië in Viking-DNA daterend van vóór de Vikingtijd (750 - 1050 na Christus). De auteurs merken ook op dat individuen die niet genetisch verwant waren aan de Vikingen, zoals de inheemse Pictische bevolking van Schotland en Ierland, soms traditionele Viking-begrafenissen kregen - wat suggereert dat Viking zijn niet zozeer te maken heeft met specifieke familiewortels, maar met een gevoel van interne identiteit. In de studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nature, rapporteert een internationaal team van onderzoekers bevindingen van hun zes jaar durende studie van 442 menselijke resten van begraafplaatsen die dateren tussen de bronstijd (2400 voor Christus) en de vroegmoderne tijd ( 1600 na Christus). Toen ze het genetisch materiaal van deze oude monsters vergeleken met 3855 hedendaagse individuen uit regio's als het Verenigd Koninkrijk, Denemarken en Zweden, en gegevens van 1118 oude individuen, ontdekten ze meer vermenging van genetisch materiaal dan ze aanvankelijk hadden gedacht, zei Eske Willerslev, hoofdauteur en directeur van het GeoGenetics Center van de Lundbeck Foundation aan de Universiteit van Kopenhagen, in een verklaring . "We hebben dit beeld van goed verbonden Vikingen die met elkaar omgaan, handel drijven en feesten plegen om koningen in heel Europa te bevechten, omdat dit is wat we zien op televisie en lezen in boeken - maar genetisch hebben we voor het eerst aangetoond dat het dat soort wereld niet was", legt Willerslev uit. "Deze studie verandert de perceptie van wie een Viking eigenlijk was - niemand had kunnen voorspellen dat deze significante genenstromen naar Scandinavië vanuit Zuid-Europa en Azië plaatsvonden vóór en tijdens de Vikingtijd." Zuid-Europese genen in Vikingen hebben ze misschien in feite brunette gemaakt in plaats van klassiek blond en blauwogig, stelt Jim Lyngvild. Op basis van deze resultaten zegt Willerslev dat zelfs bekende beelden van Vikingen die blond en blauwogig zijn (zoals Chris Hemsworths afbeelding van Thor ) misschien niet helemaal waar zijn, vooral niet voor Vikingen met Zuid-Europese roots. De auteurs schrijven dat hun analyse ook enkele lang bestaande theorieën en vermoedens over de beweging van Vikingen in deze tijd bevestigde. Een van de eerste vermoedens die de studie kon bevestigen, was de eindbestemming van verschillende draden van Viking-migratie vanuit het hedendaagse Scandinavië. Het DNA van oude Deense Vikingen dook op in Engeland, terwijl Noors Viking-DNA werd gevonden in Ierland, IJsland en Groenland. Onverwacht vonden ze echter ook bewijs van DNA vergelijkbaar met de huidige Zweedse populaties in de westelijke rand van Europa en DNA vergelijkbaar met moderne Deense populaties verder naar het oosten. "Deze studie verandert de perceptie van wie een Viking eigenlijk was." De onderzoekers schrijven dat deze onverwachte ontdekking suggereert dat complexe vestigings-, handels- en overvallennetwerken in deze tijden resulteerden in gemeenschappen van gemengde afkomst. Sterker nog, de analyse van de studie laat zien dat deze gemengde afkomst al vóór het zogenaamde Vikingtijdperk plaatsvond, legt Martin Sikora uit, een hoofdauteur van de studie en universitair hoofddocent aan het Centrum voor GeoGenetica, Universiteit van Kopenhagen. "We ontdekten dat Vikingen niet alleen Scandinaviërs waren in hun genetische afkomst, aangezien we genetische invloeden in hun DNA uit Zuid-Europa en Azië hebben geanalyseerd, wat nog nooit eerder is overwogen," zei Sikora. "Veel Vikingen hebben een hoge mate van niet-Scandinavische afkomst, zowel binnen als buiten Scandinavië, wat duidt op een voortdurende genstroom door Europa." DNA van een vrouwelijk skelet genaamd Kata (zie afbeelding hiernaast) gevonden op een Viking-begraafplaats in Varnhem, Zweden, werd onderzocht als onderdeel van de studie Västergötlands Museum. Sommige "Vikingen" waren helemaal niet van genetische Viking-afkomst, ontdekten onderzoekers bij het analyseren van een Viking-begraafplaats in Orkney, Schotland. Ondanks dat ze in traditionele Vikingstijl (inclusief zwaarden en andere Viking-memorabilia) tot rust werden gebracht bij het onderzoek van het DNA van deze overblijfselen, ontdekten de auteurs dat de twee individuen die op deze site werden begraven in feite van Pictische (of vroeg-Ierse en vroege-) Schotse herkomst waren. De onderzoekers schrijven dat deze ontdekking suggereert dat Viking zijn niet per se te maken heeft met hoe ver je Noordse wortels reikten, maar in plaats daarvan meer te maken had met je geleefde identiteit. "De resultaten veranderen de perceptie van wie een Viking eigenlijk was", zei Willerev. "De geschiedenisboeken zullen moeten worden bijgewerkt." Dit nieuwe genetische inzicht biedt niet alleen een meer genuanceerde kijk op deze transformationele periode in de geschiedenis, maar kan wetenschappers ook helpen om beter te begrijpen hoe verschillende eigenschappen, zoals immuniteit, pigmentatie en metabolisme, worden geselecteerd in verschillende genetische groepen. Hopelijk gaan Nederlandse onderzoekers deze bevindingen ook eens toepassen op Romeinse, Frankische en Karolingische graven. Al is een grafsteen nog zo Romeins, dan hoeft dat niet te betekenen dat er een Romein begraven ligt. Had men ook maar eens eerder naar Albert Delahaye geluisterd, dan wist men dit al. Hij schreef al dat de Noormannen (bij iedereen onjuist Vikingen genoemd) kleine rappe mannen waren met zwart haar, zoals het in enkele Franse kronieken werd vermeld. Zij kwamen net als hun schepen (liburnen) uit het Middellandse Zee gebied.