De bok wordt geknuffeld.
Toen door het Bronnenboek in Nijmegen de bok van de "Bisschop van Nijmegen" was geschoten, barstte historisch Nederland niet in gieren uit - wat had moeten gebeuren indien het nog enige integriteit of humor had gehad - maar werd geprobeerd het voor te stellen als een schoonheidsfoutje. Hoewel iedereen meteen inzag dat de blunder op geen enkele manier meer recht te praten was, werd de bloedige consequentie met de mantel der liefde, lees: medeplichtigheid, bedekt. De juiste gevolgtrekking is dat de historici en archeologen, die zo'n enormiteit presteren, het bewijs geleverd hebben dat zij volslagen inkapabel zijn in de Noviomagus-kwestie. Na de verschillende vergissingen van de Monumenta Germanica met "bisschoppen van Nijmegen", welke vergissingen zij gezien hebben omdat zij ze passeerden, vonden zij het niet eens de moeite waard om deze "bisschop van Nijmegen" op zijn gehalte te kontroleren, terwijl zij enkele bladzijden verder in hetzelfde boek verschillende bewijzen voor de onjuistheid van de interpretatie hadden kunnen vinden. Derhalve hebben zij voor hun andere interpretaties van Noviomagus als Nijmegen elk vertrouwen verspeeld. "De bisschop van Nijmegen" is een gevleugeld woord geworden. Zet dit maar bij alle overige "Nijmegen"-kreten van het Bronnenboek.