De Nederlandse historici.
De Nederlandse historici hebben zich, met de vraagstukken in de historische geografie, steeds van hun slechtste kant laten zien. Zoals met hun
- onwetenschappelijke 'persoonlijke' geraaktheid,
- zelfgenoegzaamheid over eigen inzichten,
- afwijzing van wat daarvan afwijkt,
- volhouden van zéér doorzichtige mythen,
- ontkenning van de onmiskenbaar aanwezige twijfel en verwarring,
- ontlopen van discussies,
- afhouden van gefundeerd onderzoek,
- bedenken van belachelijke uitvluchten,
- manipuleren van historische en archeologische gegevens.
Degene die een andere zienswijze heeft wordt, vanuit hun titels en professoraten, uitgemaakt voor onwetenschappelijk. De waarheid, die ze ongetwijfeld kennen, wordt uit eigen belang afgelogen. Immers toegeven van hun fouten betekent toegeven van eigen onkunde, zeker nu men zo hard stelling heeft genomen tegen de visie van Delahaye.