De "Club van Nijmegen" .
Onder de "Club van Nijmegen" worden doorgaans de 'historici' Stolte, Hugenholtz, Jansen, Bogaers, Haalebos, Gorissen, Van der Kieft, Sarfatij, Bloemers, Leupen, Thissen, Blok en Lemmens begrepen. Daarnaast is er een kleiner aantal anderen die regelmatig hand- en spandiensten verrichten ten behoeve van deze club en het behoud van de mythen.
Deze Club 'historici' heeft zich ALTIJD fel tegen de visie van Albert Delahaye verzet, zonder ooit een van werken gelezen te hebben. Vaak erkennen ze dat zelf, nog vaker blijkt uit hun argumentatie dat zij Delahaye beweringen in de mond legt die hij nooit gedaan heeft. Zij blijven vasthouden aan de mythen met een ongekende felheid en gaan elke discussie uit de weg "omdat de traditie zo sterk is". Ze begrijpen maar al te goed, dat toegeven aan het gelijk van Delahaye hun historische zelfmoord zal betekenen, immers zij hadden als wetenschapper moeten ontdekken wat Delahaye ontdekte. Frappant om te zien is, dat zich in dit verzet kleinere en grote scheuren beginnen te vertonen. Nog frappanter is het om te ontdekken dat de heren van deze club elkaar soms onwaarschijnlijk (en onbedoeld?) tegenspreken. Het meest frappante is om de constateren dat leden van deze club ZICHZELF tegenspreken in verschillende publicaties. Deze historici praten nog steeds over zaken waarover zij (vaak onbedoeld) toegeven geen enkel bewijs te hebben.
In feite is bij deze 'historici' (vandaar tussen aanhalingstekens) sprake van opzettelijke en grove misleiding van het publiek: men kent immers de volle waarheid, maar men blijft de mythen verdedigen om het eigen gezicht te redden! Immers toegeven van eigen vergissingen, is erkennen van eigen onkunde! En dat is voor de gemiddelde wetenschapper een gevoelig punt. Blijkbaar redeneert men ten aanzien van die waarheid vanuit het principe "na ons de zondvloed". Maar ook postuum kun je nog afgaan als wetenschapper, net zoals Albert Delahaye ook postuum steeds meer erkenning en bewondering krijgt!