Ter bescherming van de provincies liet Drusus overal versterkingen en wachttorens bouwen, langs de Mosa, de Albis en de Wisurgis. Langs de oever van de Renus liet hij meer dan vijftig forten aanleggen. Bononia en Novesium liet hij door bruggen verbinden. (Bron: Aelius Spartianus, lV, 12.)
Plaats je deze tekst in Duitsland, dan komt het zeer onlogisch voor. Alsof Drusus versterkingen zou aanleggen in Duitsland om Gallia te beschermen tegen invallende Germanen. De Germaanse volkeren die genoemd worden woonden al binnen het Romeinse rijk. Alsof Drusus deze volkeren zou hebben willen verhinderen om weg te lopen. Het weerlegt de hele traditionele opvatting over het klassieke Germania, dat niet Duitsland was, maar Frans-Vlaanderen.
Er is maar één plaats in Europa waar men de Overkant ziet.
Hier stak men over naar Engeland en zeker niet vanuit Katwijk!
In een aantal klassieke teksten worden aardrijkskundige details genoemd, die op geen enkele manier in Nederland of Duitsland passen of gepast hebben. In de oorspronkelijk streek in Noord-west Frankrijk en Vlaanderen passen deze details heel precies, zodat wel duidelijk is over welke streek er geschreven werd en waar deze details geplaatst moeten worden.
Enkele duidelijke voorbeelden:
Le Cap Gris-Nez en Le Cap Blanc-Nez .
Waar men de overkant ziet, wat in veel teksten staat, is ONMISKENBAAR bij Le Cap Blanc-Nez (foto hiernaast) en Le Cap Gris-Nez (foto hierboven). Hier zijn de witte krijtrotsen van Engeland duidelijk te zien. Bijgaande foto's zijn overtuigend genoeg.En waar men de overkant kan zien :
En precies daar ligt de Kanaaltunnel: lees meer over de plaats van de Kanaaltunnel.
De Franse kalksteen.
Plinius schrijft dat, "waar de Renus in zee uitstroomt vindt men witte steen, die zich gemakkelijk laat snijden en die o.a. gebruikt wordt voor het leggen van vloeren".
De Franse kalksteen, waar het hier over gaat, laat zich hiervoor inderdaad uitermate goed gebruiken. Zowel voor vloeren als voor beeldhouwwerk en schoorsteenmantels wordt deze Franse kalksteen nog steeds gebruikt. Dit in tegenstelling tot de mergel in Zuid-Limburg, die volgens Byvanck *) hier bedoeld wordt. Franse Kalksteen is inderdaad wit en wordt marmer genoemd en nog steeds gebruikt voor vloeren en schoorsteenmantels, maar ook voor beeldhouwwerk. Dezelfde kalksteen werd ook gebruikt voor de sarcofaag van St.Willibrord die 'van marmer' genoemd werd. Het is een belangrijk detail dat zich onmogelijk in Nederland laat plaatsen, maar in Noordwest Frankrijk precies past! Het "Maison du Marbre" in Rinxent, ten noorden van Boulogne, verschaft de bezoekers informatie over winning en toepassingen van de witte kalksteen die hier gewonnen wordt.
*) Let op: Byvanck "vertaalt" hier de Renus (Rijn) met Maas, want de Rijn stroomt nergens in Zuid-Limburg langs de mergelgroeven. De Zuid-Limburgse mergel is geel van kleur en totaal ongeschikt is voor vloeren en zou meteen verpulveren als je er op loopt. De 'vertaling' van Renus zien we ook bij Van Es, die Renus enkele keren "vertaalt" met Waal, omdat Rijn niet klopt met de rest van de tekst.
Let ook eens op de naam RIN-x-ENT: het einde van de Rin, de Renus.
Waar de Renus in zee uitstroomt is ook al niet in Zuid-Limburg, maar in de Nederlandse interpretatie bij Katwijk.
Het is dan ook volkomen onbegrijpelijk hoe de traditionele geschiedenis bij deze locaties komt. En veel historici hebben deze interpretatie klakkeloos gevolgd. Dat is nog onbegrijpelijker. Het meest onbegrijpelijk is dat degene die deze opvattingen ter discussie stelt en op de onlogica wijst, voor een "fantast" werd uitgemaakt.
Bergwouden van de Friezen.
In zijn Annales (XIII, 54) vermeldt Tacitus de bergwouden, waarin de Friezen zich verborgen hielden voor de Romeinen. In Nederland past deze tekst alleen in Zuid-Limburg, maar daar hebben nooit Friezen gewoond. In Noordwest Frankrijk en het Zuidwesten van België, de werkelijke woonplaats van de Friezen in het eerste millennium, is het landschap heuvelachtig en bevat het op verscheiden plaatsen zelfs hoge heuvels. De plaats Cassel is gelegen op de 176 meter hoge Casselberg, met daarnaast de Wouwenberg van 141 meter hoog. Plaatsen in de buurt als Mont des Cats, Mont Noir en Mont Guynemer zeggen genoeg. Ook 'Hauts-de-France' en het 'West-Vlaams heuvelland' zijn bij de Nederlandse historici blijkbaar onbekend.Het waren dus zeker niet de terpen van enkele meters hoog, die Tacitus bedoelde met de bergwouden, wat enkele fantasievolle historici er in Nederland wel eens van probeerden te maken.
Picardië, ganzen, platanen en ruiters.
De Romeinse schrijver Plinius vermeldt dat ganzen uit het land van de Bataven werden geruild tegen platanen. Gaat het hier om de Betuwe? Opvallend is dat in Noord-Frankrijk hele bossen voorkomen die voornamelijk uit platanen bestaan. Bovendien is Picardië sinds mensenheugnis bekend om zijn ganzenteelt.St.Ludger, die in dezelfde streek missioneerde (en niet in oost-Nederland), wordt steeds afgebeeld met een of meerdere ganzen. Volgens een legende zou hij de ganzen die een plaag waren voor boeren, eens vermanend hebben toegesproken, waarna ze als huisdier gedomesticeerd werden.
De Bataven stonden in de Romeinse legers bekend als goede en behendige ruiters, met een onverschrokken moed. In praktisch dezelfde bewoordingen spreken schrijvers vele eeuwen nadien over de Picardiërs, die eeuwenlang de huursoldaten van Europa zijn geweest. De streek van Picardië is nog steeds een centrum van paarden, paardenrennen en ruitersport.
Bovenstaande gegegevens over Picardië zijn geen harde bewijzen, maar wel erg overtuigende aanwijzingen. Waar passen deze aanwijzingen in de Nederlandse traditie en in het Nederlands landschap?