Men geen weet heeft van geografie, toponymie en etymologie.
Het Bronnenboek blijkt vanwege de vele fouten onbruikbaar als bewijs om eigen gelijk aan te tonen.

Deze literatuurlijst geeft in elk geval duidelijk aan: meer is er niet aan 'bewijzen' ten gunste voor de traditionele opvattingen. En dat is een geruststelling voor de kritische geschiedenis onderzoekers.

In deze toch zeer omvangrijke literatuurlijst missen we echter meerdere publicaties die de tradities niet altijd of juist niet bevestigen, soms zelfs tegenspreken, zoals boeken van prof.dr.R.R.Post en van prof.dr.H.Stolte, toch niet meteen twee medestanders van Delahaye. Ook missen we de boeken van prof.dr.A.W.Byvanck, prof.dr.F.J.de Waele, prof.dr.P.Geyl en een hele serie Nijmeegse auteurs, die toch aan de grondslag liggen van veel traditionele opvattingen. Waarom worden zij niet meer geciteerd? Zijn hun bevindingen onjuist gevonden? Ook missen we de boeken van Albert Delahaye. Hoe kun je dan bespreken wat Delahaye allemaal beweerd heeft, zoals op p.334 is gebeurd? Dat blijkt ook niet te kunnen, immers op pagina 334 wordt hij hard onderuit gehaald met faliekante leugens. Zijn boeken niet noemen, maar hem wel van alles verwijten, is gemakkelijk scoren. Dat de boeken van Albert Delahaye niet genoemd worden, gebeurt in bijna alle hedendaagse publicaties. Het is 'gemeengoed' in de historische wereld: verzwijgen wat je niet welgevallig is. Je zult als auteur wel gek zijn om een klokkenluider op te nemen binnen het veilige bastion van de eigen club van gelijkgestemden. Men zwijgt ze dood. Men gaat ook niet in op zijn argumenten, zelfs op die argumenten die ook in de hedendaagse publicaties gevolg worden. Men heeft geen verweer en ziet de logica en de samenhang niet, waaruit slechts een gebrek aan deskundigheid blijkt. Als je met je mond vol tanden staat, is het ook beter om te zwijgen. De goegemeente mag niet de echte waarheid vernemen en ontdekken dat de historische wetenschap gefaald heeft. Dat kan toch niet? Je kunt dan in elke geval niet spreken van een historisch wetenschappelijke publicatie als er geen hoor en wederhoor heeft plaats gevonden. Het is zoals Dolly Verhoeven het beschrijft: "De redacties en auteurs zien af van verdere correspondentie over dit onderwerp!" Alsof het slechts over één onderwerp gaat! Vooral in je eigen gelijk blijven ronddartelen. Kijk ons eens gelijk hebben! Die Delahaye weet er gewoon niets van! Lees maar wat er op pagina 334 geschreven staat!

---

Deskundig en toegankelijk. Op deskundige en toegankelijke wijze schetsen de auteurs van Verhaal van Gelderland het eigen karakter van de Gelderse geschiedenis, lezen we in perscommuniqués. Aan het Verhaal van Gelderland werkten ruim dertig auteurs en redactieleden mee: allen kenners van hun specifieke tijdsperiode en van de regionale geschiedenis van Gelderland. Over die 'deskundigheid' kun je wel wat twijfels hebben, als je leest wat ze schrijven. De vraag is in hoeverre het ook hier weer gaat om het rondpompen van verouderde kennis en er slechts sprake is van het gemeengoed van de onnavolgbare 'naschrijverij' in de historische wereld..

Het eerste deel heeft onze speciale belangstelling. Onze belangstelling gaat men name uit naar het eerste deel waarin de geschiedenis in het eerste millennium vanaf de Romeinse tijd tot de Karolingen beschreven wordt. De kaft van dit boek bestaat uit een afbeelding van de Peutingerkaart waarop Noviomagi afgebeeld is. Zie afbeelding hieronder. Maar wat bewijs je met een kaart uit de 16de eeuw? Bovendien ligt Noviomagi daarop dan aan de verkeerde kant van de Waal als het Nijmegen was. De Patabus was toch de Waal? Daarnaast heeft Jan Verhagen aangetoond dat Romeins Nijmegen Castra Herculis heette en niet Noviomagi. Dat is toch een heel andere opvatting.

---

We bespreken de afzonderlijke hoofdstukken die elk een eigen pagina hebben.
Hoofdstuk 4, De Romeinen komen.
Hoofdstuk 5, Bloeitijd van Romeins Gelderland.
Hoofdstuk 6, Germanisering van de samenleving.
Hoofdstuk 7, Aan de rand van de Merovingische wereld.
Hoofdstuk 8, Het Karolingische en Ottoonse Rijk.
De visie van Albert Delahaye op p.334.

1. In de introductie schrijft Dolly Verhoeven dat Het Verhaal van Gelderland als het goed is, ruimte biedt voor debat en reflectie (pagina 11).
   We hebben de redactie en alle auteurs (voor zover te vinden op internet) op 21 juli en 4 oktober 2023 en op 4 januari en 20 februari 2024 emails gestuurd over het verhaal van p.334 (zie hier). Het te verwachten antwoord vindt U in de linker kolom. Een inhoudelijke reactie is tot heden uitgebleven. Kan men niet aantonen dat Delahaye ongelijk heeft? Of blijft men zwijgen, omdat men geen weerwoord heeft? Blijkbaar is zwijgen de tactiek om het gebrek aan deskundigheid te verbergen! De historische faculteit van de Universiteit van Nijmegen blijkt kennis en deskundigheid te missen!
   
   Ik heb de redactie en auteurs op de reactie van 4 januari op 9 januari 2024 een volgende email gestuurd:
   
   Beste mevrouw Verhoeven, redactie en auteurs.
   Uiteraard had ik geen andere reactie van Uw kant verwacht, hoewel wel gehoopt, tenminste als het een serieuze historische publicatie zou betreffen.
   
   U meent dat de visie van Albert Delahaye op p.334 voldoende tot uiting komt, maar U maakt er een karikatuur van. Als U ooit een van zijn boeken gelezen of liever bestudeerd zou hebben, had U een eerlijke weergave van zijn visie kunnen geven. Helaas is het bij belachelijk maken gebleven.
   
   Het door U vermelde debat en reflectie zoals vermeld in de Introductie in Verhaal van Gelderland, blijkt een dooddoener. U wenst namelijk geen verdere correspondentie over dit onderwerp en vooral geen discussie met degenen die een andere opvatting hebben. Waarom eigenlijk niet? Waar bent U bang voor? Dat U Uw verhaal moet herzien? Dat blijkt sowieso al noodzakelijk, want het bestaat voor een groot deel uit twijfelachtige aangenomen opvattingen en vooral uit naschrijverij van wat ooit zonder feitelijke onderbouwing beweerd werd. Het is zoals Marco Mostert het eens verwoorde: "Wat de Nederlandse historici als deskundigen over de Nederlandse geschiedenis te berde brengen is tenenkrommend". En Jona Lendering constateerde terecht: "Men blijft tegen beter in verouderde kennis rondpompen". Hij voegde er nog aan toe: "driekwart van deze fouten komt voor in publicaties van mensen met een doctorstitel". Waarvan akte.
   
   Als hoofdredacteur kunt U zich ook niet 'verschuilen' achter andere auteurs. Heeft U ooit de geschiedenis van Gelderland en met name van Nijmegen zelf op feiten en mythen bestudeerd? Dan zou U toch tot een andere conclusie gekomen moeten zijn dan nu gepubliceerd is in het Verhaal van Gelderland of in Het Valkhof 2000 jaar geschiedenis, een andere publicatie onder Uw redactie. Of is de palts Noviomagus van Karel de Grote ondertussen al gevonden op het Valkhof?
   
   Overigens ben ik niet de enige die commentaar heeft op deze uitgave. Heeft U gelezen wat J.Brouwer schrijft over de slag bij Arnhem? Hij somt liefst 44 fouten op. Vierenveertig fouten in enkele bladzijden tekst. Hij schrijft letterlijk: "Schande voor deze prietpraat! Onbegrijpelijk dat men zo'n prutswerk durft te publiceren!" Daar kan ik mij volledig bij aansluiten als we het over de hoofdstukken 4 t/m 8 uit deel 1 hebben.
   
   U wilt natuurlijk blijven volhouden dat het een verantwoorde uitgave is en U geheel en op goede gronden achter het collectief van auteurs (ruim 30 'specialisten') blijft staan. Welke 'goede gronden' dat zijn verneem ik graag van U. Maar is het echt een wetenschappelijk verantwoorde uitgave? Dat kan ik ernstig betwijfelen. Zie mijn opmerkingen op www.noviomagus.info/verhaalgelderland.htm. Als eindredactie bent U ook verantwoordelijk voor alle onvolkomenheden, fouten en zelfs blunders in het Verhaal van Gelderland. Hopelijk volgen er nog aanvullingen of correcties, zoals ook aangekondigd in Uw introductie. Ik wil daar zeker aan meewerken.
   
   Ik wacht Uw uitnodiging voor dat debat en die reflectie in goed vertrouwen af. Misschien is er toch iemand van die 30 specialisten bereid om met mij te corresponderen of een discussie aan te gaan. Ik ga ook deze uitdaging zeker niet uit de weg ter wille van De Ware Kijk Op de geschiedenis van Nederland in het eerste millennium.
   Met vriendelijke groet.
   
   De vraag blijft dus wanneer dat debat en die reflectie dan eens gaat beginnen? Debat is discussie, reflectie is nadenken over eigen opvattingen. Van een debat of reflectie is tot heden (zie datum op de beginpagina) weinig sprake geweest! En zolang die discussie uitblijft en de standpunten van voor- en tegenstanders niet vergeleken zijn, kun je dit boek ook geen wetenschappelijk verantwoorde uitgave noemen. Hoor en wederhoor horen bij elkaar, wil men van wetenschap spreken!
   
   
2. De auteurs van dit boek hebben in hun tekst zoveel mogelijk de laatste stand van het wetenschappelijk onderzoek meegenomen, lezen we op p.17. Daar valt nog het nodige op af te dingen, als je de noten en de literatuurlijst bekijkt. Met verwijzingen naar boeken uit 1896, 1901, 1950 (M.Gysseling) en 1960 (D.P.Blok) kun je toch niet beweren dat het de laatste stand van het wetenschappelijk onderzoek is? Maar ook recenter bronnen zijn twijfelachtig, zelfs het toppunt van ondeskundigheid. Zo wordt Het Bronnenboek van Nijmegen van P.Leupen genoemd. Nou dan weten we het wel. Is dit dan de laatste stand van wetenschappelijk onderzoek? Onderzoek? Wat hebben die studenten van Leupen anders gedaan dan klakkeloos teksten verzamelen waarin een Noviomagus genoemd wordt en die zonder verdere uitleg of toelichting op Nijmegen toepassen? Terwijl er teksten over Noviomagus bij zijn die over Neumagen in Duitsland, Novillare in Italië of over Nyon of Noyon in Frankrijk gaan! Zo wordt bisschop Harduinus van Noviomagus klakkeloos in Nijmegen geplaatst, terwijl het onbetwist de bisschop van Noyon was. Nijmegen heeft nooit een bisschopszetel gehad. Het Bronnenboek van Nijmegen is een schande van historisch wetenschappelijk onderzoek. Lees alles over het Bronnenboek. Uit nog recentere tijd worden de publicaties van Nico Roymans uit 2018 genoemd over 'Caesar en de massamoord in het Nederlands rivierengebied'. Dit verhaal dat Roymans presenteerde o.a. in DeWereldDraaitDoor van 9 december 2015, werd nadien volledig afgekraakt door meerdere historici. Zie bij Was Caesar in Nederland? En nu duikt dat hier toch weer op als de laatste stand van wetenschappelijk onderzoek? Hoe kan dat? Verstaat de redactie en de auteurs dit onder de laatste stand van wetenschappelijk onderzoek? Slecht napraten wat eerder beweerd werd, zonder verder onderzoek of toevoegingen?
   
   
3. In de inleiding (p.16/17) stellen de auteurs dat het leven ten noorden van de Rijn -de grensrivier van het Romeinse Rijk- in veel mindere mate veranderde. De Limes was geen hermetisch gesloten grens, maar wel duidelijk een culturele barrière. Hierop is toch het nodige aan te merken. De term 'Limes' is een uitvinding van moderne historici. De Romeinen kenden en gebruikten dit woord niet voor de begrenzingen van het Romeinse Rijk. Het Latijnse woord Limes is van oorsprong een landmeterterm en betekende aanvankelijk "grenspad/grens", bijvoorbeeld tussen twee akkers of wijngaarden. Een steen die dergelijke grenzen aangaf werd een reinsteen genoemd. Zie hier de etymologische betekenis van renus en Rien, daarna (via Riin) werd het Rijn. Later kwam daar de betekenis van "weg" bij. De betekenis van "grensweg" (in de zin van een geplaveide weg langs forten) werd pas in de 4e eeuw gebruikt in de specifieke, militaire betekenis van grens tussen het Romeinse Rijk en de niet-onderworpen gebieden. Maar die grens liep in Noord-Frankrijk tussen Boulogne=sur-Mer en Keulen en daar hoorde Nederland allang niet meer bij, waar de Romeinen in ca.260 vertrokken zijn vanwege 'de niet te winnen strijd tegen het water'. In de 19e eeuw werd het woord Limes voor het eerst door Duitse archeologen gebruikt als het vaste begrip voor de versterkte grens van het Romeinse Rijk. De Limes was dan ook niet de grens langs de Rijn, maar was de grens in de vierde eeuw, die toen van Boulogne-sur-Mer naar Keulen liep.
   
   Het genoemde punt dat de grens langs de Rijn niet hermetisch gesloten was, moeten de auteurs van deze inleiding toch ook geweten hebben? Hebben ze de eigen kaartjes op p.140 en 166 niet bekeken? Daarop is toch duidelijk te zien dat tussen Vechten en Arnhem slechts één 'vermoedelijk (tijdelijk) fort' wordt aangegeven? Op het kaartje op p.176 komen daar de vermoedelijke castella Rijswijk en Kesteren bij. Maurik is hier plots een zeker fort. Maar waar dat gelegen heeft is nog steeds de vraag. Ja. meters onder het maaiveld, zoals aangegeven op p.153. Hoe weet men dan dat het daar op 10 á 12 meter diepte ligt? Als de auteurs van dit verhaal de meest recente literatuur gelezen zouden hebben (zie ook het vorige punt) dan hadden ze geweten dat de Rijn een bewaakte transportroute was en als grensrivier 'zo lek was als een mandje'. En die culturele barrière is al helemaal nergens aantoonbaar. Is men in Utrecht qua cultuur achtergebleven ten opzichte van Brabant? Dat zou ik toch eens met duidelijke bewijzen toegelicht zien! Overigens is van gevaar van invallende Germaanse volken ook nergens sprake geweest. Lees wat A.W.Byvack daar al over schreef in 1942. Maar ja, dat konden de auteurs ook niet weten, want dit boek van Byvanck (2 delen) ontbreekt in de literatuurlijst. Hoe wetenschappelijk ben je dan bezig geweest? Bovendien woonde de Germanen allang binnen het Romeinse Rijk waar toch de provincies Germania Inferior en Germania Superior bestonden. Waarom zou je een land binnenvallen waar je al woont? Logica blijkt niet het best ontwikkeld te zijn bij historici.
   

De Fundamentele verwarring bestaat uit de vraag of Noviomagus uit de klassieke teksten Nijmegen is of Noyon. Het kernpunt waar alles mee begon en waar alles om draait is deze hier genoemde fundamentele verwarring. Deze kwestie ligt aan de grondslag van talloze andere opvattingen, zoals de verwarring rond Trajectum: was het Utrecht of was het Tournehem en Dockynchirica, was dat Dokkum of Duinkerke? Immers als Nijmegen fout is, is Utrecht ook niet de bisschopszetel van Willibrord en werd Bonifatius niet in Dokkum vermoord en dan was de Betuwe ook niet het land van de Bataven. Dat gebeurde allemaal in Noord-Frankrijk!

De visie van Albert Delahaye.
Als archivaris in Nijmegen ontdekte Albert Delahaye dat de Karolingische geschiedenis van Nijmegen vals was. Deze bleek gebaseerd op aangenomen, maar nooit feitelijk bewezen opvattingen. Zowel tekstueel als archeologisch was er geen spoor te vinden van Karolingisch Nijmegen. Archeologisch bleek na Wereldoorlog 2 (toen het centrum van Nijmegen door het vergissingsbombardement van de geallieerden platgegooid was en omvangrijke opgravingen zijn verricht) dat er niets gevonden werd uit de Karolingische tijd. De zogenoemde Karolingische kapel op Het Valkhof bleek uit de 11de eeuw te dateren. Men vond niets uit de tijd van Karel de Grote, net zo min iets van zijn Paleis dat er ruim 400 jaar gestaan zou hebben.
De klassieke teksten die in Nijmegen gebruikt werden om het een Karolingische statuur te geven, bleken teksten van Noyon te zijn. In Noyon werd Karel de Grote in 768 tot Koning van de Franken gekroond, welke gebeurtenis plaats vond in het Paleis van Noviomagus, wat door verschillende auteurs met verschillende plaatsnamen werd bevestigd. Al deze plaatsnamen hadden dus betrekking op Noyon en niet op Nijmegen. Bij het bestuderen van alle teksten over Noviomagus die men in Nijmegen hanteert, bleek het dan ook steeds over Noyon te gaan (soms -tot schande en bewijs van ondeskundigheid- zelfs over andere plaatsen in het Romeinse Rijk die de naam Noviomagus droegen). Het bleek een grote, neen, de grootste misvatting in de vaderlandse geschiedenis te zijn, welke misvatting uiteraard verstrekkende consequenties heeft voor de gehele vaderlandse geschiedenis in het eerste millennium.
Het boek De Ware Kijk Op geeft antwoord op alle vragen in de historisch geografische geschiedenis. Het zou voor elke student geschiedenis verplichte kost moeten zijn, al was het maar als handleiding voor de juiste wijze van historisch onderzoek. Het boek is zelfs gratis te verkrijgen. Zie hieronder.